14 Ιανουαρίου 2017-24 Δεκεμβρίου 2017
Ο Ντάγκλας Γκάμπριελ μεταφράζει το Γεγονός της Δαμασκού με προσωπικό τρόπο έτσι ώστε κι’ άλλα άτομα που είχαν την εμπειρία να την κατανοήσουν. Παραθέτει επίσης τις ενδείξεις του Ρούντολφ Στάινερ που αποσαφηνίζουν το πνευματικό αυτό γεγονός, γι’ αυτούς που προσμένουν μελλοντικά τη συνάντηση με το Χριστό.
To read this post in English:
Anthroposophia Reveals the Second Coming: Perceiving Christ in the Etheric
Γεννήθηκα διορατικός και είδα αγγέλους να πετούν στη γήινή μας σφαίρα. Άκουσα την αρμονική μουσική των Αρχαγγέλων να δονεί τα πάντα και αισθάνθηκα το θεϊκό χέρι να μου δίνει οδηγίες στη γλώσσα του πνεύματος. Το πρόβλημα ήταν ότι σχεδόν κανένας άλλος γύρω μου δεν είχε δει, ακούσει ή αισθανθεί αυτές τις οντότητες. Στα νιάτα μου είχα περισσότερες συνομιλίες με τις οντότητες αυτές παρά με την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άλλοι δεν αντιλαμβανόταν αυτές τις άλλες διαστάσεις και δεν βίωναν εκείνες τις οντότητες ολόγυρά τους. Για μένα η φύση ήταν γεμάτη από στοιχειακά όντα που μπορούσαν να αναφέρουν την προέλευση και τη φύση τους. Ήμουν σε θέση να δω ότι οι υψηλές πνευματικές οντότητες ήταν ομαδοποιημένες σε ιεραρχίες και κατάφερναν πολλά πράγματα μέσω των συγκεκριμένων στοιχειακών όντων τους.
Ήταν πολύ εύκολο να διαβάζω την σκέψη των άλλων και συχνά διάβαζα τα συναισθήματα και τις πράξεις τους καλύτερα από τους ίδιους, ειδικά όταν ενεργούσαν χωρίς σκέψη, κάτι που κάνει τις περισσότερες φορές ο πολύς κόσμος. Κατά τη διάρκεια της ζωής μου έψαχνα να βρώ ένα τρόπο να μιλήσω για το χάσμα μεταξύ της συμβατικής υλιστικής αντίληψης και της αντίληψης του κόσμου από τη σκοπιά ενός ενορατικού, ενακουστικού και διαισθητικού ατόμου όπως εγώ.
Το χάσμα μεταξύ υλιστικής και ενορατικής αντίληψης είναι τόσο μεγάλο που πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω τα επώδυνα εκείνα κενά αντίληψης που είχα όταν ήμουν νέος. Όταν έφτασα στην ηλικία των εννέα ετών, συνειδητοποίησα ότι το χάσμα ήταν πολύ μεγάλο για να το υπερβώ, εκτός αν μπορούσα να φτιάξω μια γέφυρα για να περάσω απέναντι από τον μη πνευματικό υλισμό της εποχής μας στο πραγματικά ζωντανό σκέπτεσθαι, αισθάνεσθαι και θέλειν. Η τρίπτυχη διαίρεση της ψυχής σε σκέπτεσθαι, αισθάνεσθαι και θέλειν προκαλεί μια σχετική κρίση στην ψυχή ενός υλιστή που προσπαθεί να συμπτύξει τις τρείς διαφορετικές σφαίρες δραστηριότητας σε μια ενιαία συνειδητότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν τρείς ξεχωριστές ψυχικές ικανότητες που πρέπει να γίνουν κατανοητές ώστε να προκύψει μια ισορροπημένη προσωπικότητα.
Επειδή είχα τη δυνατότητα να βλέπω τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι, έγινα ψυχικός αναγνώστης και χρησιμοποίησα ανάγνωση παλάμης, κάρτες ταρώ, τράπουλες, αστρολογία και πολλές άλλες μεθόδους ως εργαλεία για να βοηθήσω τους ανθρώπους να μάθουν πώς να αντιλαμβάνονται τους εξωτερικούς και εσωτερικούς τους κόσμους υπό το φως των πνευματικών αρχών. Βοηθώντας ένα άτομο να ανυψώσει τη συνείδησή του, του έδινα την ευκαιρία να αντιληφθεί τον κόσμο όπως κι εγώ, γεμάτο από πνευματικές οντότητες που προσπαθούν να μας βοηθήσουν να ανεβούμε την κλίμακα της συνειδητότητας.
Η γέφυρα μεταξύ του εξωτερικού κόσμου και του εσωτερικού κόσμου της ανθρώπινης ψυχής, δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή από τη φιλοσοφία, την ψυχολογία ή τη φυσική επιστήμη. Αυτό που συμβαίνει στην ψυχή είναι αόρατο και πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό, λόγω των περιορισμών των πέντε αισθήσεων. Για μένα υπήρχαν δώδεκα αισθήσεις που ακτινοβολούσαν στην ψυχή μου από τον κόσμο των άστρων. Με αυτές θα πρέπει να δουλέψουμε, για να κατανοήσουμε τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε έξω από τον εσωτερικό μας κόσμο. Αυτές οι δώδεκα αισθήσεις με βοήθησαν να καταλάβω την ιεραρχία των πνευματικών οντοτήτων που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό κόσμο.
Υπήρχαν επίσης και επτά ήχοι τους οποίους άκουγα διαρκώς να ηχούν στην καρδιά μου. Οι ήχοι αυτοί προέρχονταν από τις ιεραρχίες που δημιούργησαν και συντηρούν τις πλανητικές σφαίρες του ηλιακού μας συστήματος, οι οποίες αντανακλώνται στα εφτά κύρια όργανα των ανθρώπινων σωμάτων. Όταν τα άστρα και οι πλανήτες εναρμονίζονταν, άκουγα τη φωνή του Θείου που αντηχούσε στην καρδιά μου και ακτινοβολούσε μέσα από όλο μου το σώμα. Για μένα σαν παιδί, ήταν απολύτως φυσικό απλά να κάθομαι ακίνητος και να νιώθω πλήρως ικανοποιημένος και χαρούμενος, αλλά και να τρέφομαι από όλες αυτές τις οντότητες που κινούνταν μέσα μου και γύρω μου και επιθυμούσαν να με βοηθήσουν με κάθε τρόπο.
Τόσο πολύ γέμιζα με αγάπη και φως-σοφίας, που μου φαινόταν ότι η καρδιά μου θα εκραγεί.
Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ήμουν το μόνο άτομο που είχα τέτοιες εμπειρίες. Τότε προσπάθησα να βοηθήσω και άλλους να αντιληφθούν ότι τα ουράνια -στην πραγματικότητα- βρίσκονται γύρω μας, αρκεί να αντιλαμβανόμαστε με τα τρία μέρη της ψυχής μας ταυτόχρονα.
Όταν πια μεγάλωσα αρκετά και θέλησα να ‘ταξιδέψω’ στον πνευματικό κόσμο, είχα μια ξεχωριστή εμπειρία που όλες τις προηγούμενες ωχριούσαν μπροστά της. Όταν προσευχόμουν και διαλογιζόμουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, συναντούσα ένα θεϊκό θηλυκό όν που ήταν τριαδικό και πλήρες σοφίας. Την είδα ως θεϊκή Μητέρα Μαρία, Εύα και Βασίλισσα των Ουρανών.
Έγινε η οδηγός μου που με βοήθησε σε μια μεγαλειώδη εμπειρία. Εδώ και πέντε δεκαετίες συνεχίζει να με διδάσκει τη σημασία εκείνης της εμπειρίας. Με πήρε από το χέρι και μου έδωσε κουράγιο να προχωρήσω στην εμπειρία που έμοιαζε να μου αφαιρεί όλες τις πτυχές της φίλαυτης προσωπικότητάς μου. Αυτός ο τύπος καθαρισμού του κατώτερου εαυτού προσφέρει ταπείνωση στην ψυχή και ζωογονεί το πνεύμα, γεννώντας ένα άφθαρτο ένδυμα φωτός που εξαγνίζεται μέσω της φωτιάς. Είχα ήδη περάσει τις δοκιμασίες της γης, του νερού και του αέρα με τη βοήθεια της Μητέρας και ήμουν πια έτοιμος για τη δοκιμασία της φωτιάς, η οποία είναι η πλέον οδυνηρή και δύσκολη.
Όταν πια συγκέντρωσα τα πολύτιμα στοιχεία της γης, του νερού και του αέρα από τους φίλους μου, τα στοιχειακά όντα, η Μητέρα με πήρε από το αριστερό χέρι και ανεβήκαμε σε μια αραιωμένη ατμόσφαιρα, όπου όλα ήταν ακίνητα και κενά, πλήρη όμως, ενεργής ακρόασης. Όταν η Μητέρα άφησε το χέρι μου, τρόμαξα γιατί ανέβηκα ψηλότερα στην αραιωμένη ατμόσφαιρα της κοσμικής ακινησίας που έμοιαζε να καταλαμβάνει όλο το χώρο σε μια ενιαία συνειδητότητα. Κάποια στιγμή που ακινητοποιήθηκα πλήρως και άδειασα, μπόρεσα να δω το πλησίασμα της μεγαλειωδέστατης δύναμης συνειδητότητας με παντοτινή ενσαρκωμένη αγάπη που ερχόταν προς το μέρος μου.
Ξαφνικά με χτύπησε ένα αστραφτερό φως που έμοιαζε να είναι ο εσωτερικός πυρήνας μου, ο οποίος ερχόταν από έξω προς το μέρος μου. Η οντότητα αυτή ήταν ένας αστραφτερός φωτεινός πρόδρομος της σαρωτικής δύναμης αγάπης που έρεε προς το μέρος μου. Έπεσα κάτω και απέστρεψα το πρόσωπό μου από το αστραφτερό φως, γνωρίζοντας ότι δεν ήμουν άξιος να στέκομαι μπροστά σ’ αυτή την αγνή αγάπη.
Ο Πρόδρομος με πλησίασε και ακούμπησε το κεφάλι μου λέγοντάς μου να σηκωθώ και να αφήσω να ρεύσει εντός μου ο γεμάτος φώς ήχος της ουράνιας αρμονίας και η αγάπη του Θείου.
Μη προσπαθείς να κρατηθείς στο φως, στον ήχο ή στην αγάπη – απλώς άφησέ τα να σε διαπεράσουν, να καθαρίσουν την ψυχή σου και να φωτίσουν το πνεύμα σου», άκουσα να λέει μια φωνή.
Γνωρίζοντας ότι, παρόλο που δεν ήμουν άξιος, έπρεπε να υπακούσω τον Πρόδρομο, σηκώθηκα και ήμουν πια ικανός να δω, να ακούσω και να αισθανθώ από μεγάλη απόσταση την έλευση της αγνής αγάπης που ανήγγειλε ότι Αυτός ήταν ο Κοσμικός Χριστός που δημιούργησε τη συνείδηση την οποία ενσωμάτωσα για να μπορέσω να αντιληφθώ τον ερχομό Του. Η εμφάνιση του Κοσμικού Χριστού δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί με λέξεις που αφορούν το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα, τον ήχο ή οποιαδήποτε άλλη γήινη αίσθηση. Πράγματι, ο Κοσμικός Χριστός είναι απερίγραπτος, επειδή στη θέασή Του η ψυχή βλέπει επίσης αυτό που η ίδια της είναι, επειδή στέκεται μπροστά στον δημιουργό της, στον γονέα της.
Από την μία συνειδητότητα προς την άλλη, όπως το παιδί προς το γονιό του, είδα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ήταν η δική μου Εγώ-συνειδητότητα που εξελίσσεται στο πνευματικό μονοπάτι που οδηγεί πίσω στον δημιουργό. Η δική μου Εγώ-συνειδητότητα μού δόθηκε από τον Κοσμικό Χριστό και μια μέρα θα ενωθεί και πάλι μαζί Του. Συνειδητοποίησα ότι η γη δημιουργήθηκε από τη Μητέρα της Σοφίας ως σκηνή πάνω στην οποία μπορεί να ξεδιπλωθεί η δική μου Εγώ-συνειδητότητα μεταξύ των εσωτερικών και του εξωτερικών κόσμων.
Αυτό που συνειδητοποίησα στη συνέχεια, ήταν άφατο. Τότε κατάλαβα ότι ο εξωτερικός κόσμος των αισθήσεων μού έφερνε τη δική μου ατομική Εγώ-συνειδητότητα κάθε φορά που αντίκρυζα ενσυνείδητα τον κόσμο. Αυτή η ταραχή και η αποκάλυψη έκαναν το ατομικό μου Εγώ να εκραγεί, να εξαπλωθεί και να αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Όλος ο κόσμος μού έστελνε από τον Κοσμικό Χριστό ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν ως τροφή, για να οικοδομήσω την ατομική Εγώ-συνειδητότητά μου από τον εξωτερικό κόσμο.
Μου έγινε κατανοητό ότι ο κόσμος των εννοιών και των αναμνήσεων ήταν μιά εσωτερική Εγώ-συνειδητότητα που χτίζεται από όλες τις εμπειρίες που συσσώρευσα μέσω της παρατήρησης τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού κόσμου. Το τεράστιο χάσμα μεταξύ του δικού μου Εγώ και του κόσμου γεφυρώθηκε αμέσως, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί ο χώρος και ο χρόνος και να μη περιορίζουν, πλέον, την ατομική μου Εγώ-συνειδητότητα.
Όταν συνειδητοποίησα ότι και η εσωτερική μου Εγώ-συνειδητότητα έχει, επίσης, οικοδομηθεί από τα δώρα της ανώτερης συνείδησης και αγάπης του Χριστού, είδα ότι μπορούσα να βρίσκομαι ενσυνείδητα σε δυο σημεία ταυτόχρονα χωρίς να χάνω τη συνοχή, ακόμη και όταν διαλύονταν ο χωρόχρονος και ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί μια πνευματική γέφυρα μεταξύ του εξωτερικού και του εσωτερικού μου κόσμου. Γνώριζα ότι πίσω από κάθε αντίληψη, συμπεριλαμβανομένης και της αντίληψης των σκέψεων και των αναμνήσεων, βρίσκεται ο Χριστός, ο οποίος δίνει ενεργή ώθηση στην ανώτερή μου Εγώ-συνειδητότητα για να αντιλαμβάνεται την πνευματική φύση του κόσμου που αποτελείται από πνευματικές οντότητες και δεν περιορίζεται από τον χώρο και το χρόνο.
Η γη, το νερό, ο αέρας και η φωτιά που δημιουργούν τον εξωτερικό κόσμο είναι σκιές ανώτερων οντοτήτων που είναι κρυμμένες πίσω από τον χώρο και τον χρόνο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να αφυπνιστούν με δικές τους προσπάθειες και να εξελίξουν την ατομική τους συνειδητότητα.
Ο εξωτερικός κόσμος δημιουργήθηκε για να φέρνει την ατομική μας Εγώ-συνειδητότητα σε εμάς όταν αντιλαμβανόμαστε. Η αντίληψη καθ’ εαυτή συνιστά για εμάς τη συνάντηση της εσωτερικής Εγώ-συνειδητότητας με την ατομική Εγώ-συνειδητότητά μας, η οποία έρχεται προς εμάς για να μας διδάξει ποιοί πραγματικά είμαστε: παιδιά του Κοσμικού Χριστού. Αυτός δημιούργησε την Εγώ-συνειδητότητά μας και είναι ο στόχος της εξέλιξής μας. Κάποια μέρα, η δική μας Εγώ-συνειδητότητα θα είναι ίδια με την Εγώ-συνειδητότητα του Κοσμικού Χριστού. Αυτό επιτυγχάνεται από ένα ομαδικό ανθρώπινο πνεύμα, το οποίο αποτελείται από ατομικά ‘Εγώ’ που έχουν επιτύχει την πλήρωση και Χριστοποιήθηκαν μέσα από το μονοπάτι της πνευματικής αυτο-εξέλιξης, το ίδιο αυτό μονοπάτι που ακολούθησε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ.
Αυτό που με συγκλόνισε ήταν ότι, αφ’ ενός, είχα δυο ξεχωριστά ‘Εγώ’ και, αφ’ ετέρου, ότι το εσωτερικό Εγώ εκδηλώνεται ως παρελθόν με διανοητικές εικόνες των αντιλήψεων που έγιναν μνήμες. Είχα την εντύπωση ότι ο εσωτερικός μου κόσμος είναι η κατοικία του Εγώ μου και όχι ότι μια άλλη πλευρά του Εγώ μου ερχόταν να με συναντήσει από τον εξωτερικό κόσμο. Αντιλαμβανόμουν την ακτινοβόληση του εξωτερικού μου Εγώ-του Εγώ του Κοσμικού Χριστού-μέσα στην ψυχή μου να με πλησιάζει από το μέλλον. Το εξωτερικό Εγώ είχε ήδη δημιουργηθεί στον πνευματικό κόσμο, εκεί όπου δεν υπάρχει χώρος και χρόνος.
Αυτό το ανώτερο Εγώ από τον εξωτερικό κόσμο ήταν ήδη πλήρες και ακτινοβολούσε μέσα μου από τον εξωτερικό κόσμο. Οι ιεραρχίες δημιούργησαν τον κόσμο και όλες εκείνες τις πτυχές της εξέλιξης που θα μου χρειαστούν για να ενσωματώσω αυτό το εξωτερικό Εγώ, αυτό που ακτινοβολεί εντός από τον περιβάλλοντα χώρο χωρίς να περιορίζεται από το χρόνο. Συνειδητοποίησα ότι το ένα Εγώ ζει στο παρελθόν ενώ ένα άλλο Εγώ με πλησιάζει από έξω και δημιουργεί την Εγώ-συνειδητότητά μου από το μέλλον.
Για να κατανοήσω πλήρως αυτό το Εγώ, άφησα τη συνειδητότητά μου να διευρυνθεί και να υπερβεί τον χρόνο. Αρχικά δεν κατάλαβα όλες τις συνέπειες αυτής της δυαδικότητας. Τη στιγμή, όπως, που τις κατανόησα, άρχισα να διασπώμαι σε πολλά μικρά κομμάτια και να εκρήγνυμαι μέσα στον κόσμο της αγάπης, ο οποίος με περιέβαλλε και ήταν γεμάτος από την παρουσία του Πρόδρομου και του Κοσμικού Χριστού.
Μέσα σε κλάσμα δευτερολέπτου (τόσο μου φάνηκε), αιώνια σοφία και απεριόριστη γνώση βάρυναν τόσο τη συνειδητότητά μου, ώστε δεν μπορούσα πλέον να παραμείνω ψηλά στη σφαίρα του ζώντος Κοσμικού Χριστού. Η συνειδητότητά μου επιβραδύνθηκε και βάρυνε καθώς με κατέλαβε θολή νύστα. Αισθανόμουν τη Μητέρα να με κρατά από το χέρι και να με οδηγεί πίσω στο σώμα μου, το οποίο έβλεπα να κάθεται ακίνητο σαν πεθαμένο, αφημένο στη φροντίδα των στοιχειακών. Δεν ήθελα να πάω πίσω στο σώμα μου και στα ακανόνιστα όριά του. Μ’ έπιασε νύστα και βυθίστηκα στα όνειρα καθώς η Μητέρα με επέστρεψε στο σώμα μου και με ξάπλωσε να αναπαυθώ στη θεϊκή γαλήνη που με σκέπασε.
Η εμπειρία που περιέγραψα συνέβη πολλές φορές στη ζωή μου και ποτέ δεν προσπάθησα να την αναφέρω σε κανέναν επειδή πίστευα ότι δεν θα καταλάβουν και θα με περάσουν για τρελό. Ωστόσο, στη διάρκεια της ζωής μου, συνάντησα κι άλλους που είχαν αυτή την εμπειρία κι έβλεπα διορατικά αυτό που άφησε στις καρδιές τους: μια ρόδινη αίγλη από μικρές φωτεινές σταγόνες φωτός. Όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα και είχαν αυτή την εμπειρία έγιναν είτε στενοί μου φίλοι, είτε δάσκαλοι. Η εμπειρία μας αυτή έγινε το σημείο αναφοράς για όλα όσα συνέβησαν πριν και μετά από αυτή.
Τις περισσότερες φορές η εμπειρία αυτή συμβαίνει μία μόνο φορά στη ζωή των ανθρώπων, που αρκεί, όμως, για να τους εμπνέει στην υπόλοιπη ζωή τους. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν βιώσει τον Κοσμικό Χριστό βρίσκουν, τελικά, τον δρόμο τους στα έργα του Δρ. Ρούντολφ Στάινερ, ιδρυτή της Ανθρωποσοφίας, ο οποίος δίνει την καλύτερη περιγραφή αυτού του εξαιρετικού συμβάντος. Ο Στάινερ αποκαλεί την εμπειρία αυτή ‘Το Γεγονός της Δαμασκού’, αναφερόμενος στην εμπειρία του Σαούλ στο δρόμο προς τη Δαμασκό.
Η Βίβλος περιγράφει τον Σαούλ από την Ταρσό ως σκληρό διώκτη των Χριστιανών. Ο Σαούλ κατευθυνόταν προς τη Δαμασκό καταδιώκοντας Χριστιανούς, όταν ένα εκτυφλωτικό φως τον έρριξε κάτω και τον τύφλωσε. Ο Σαούλ άκουσε μια φωνή να τον ρωτά γιατί καταδιώκει τους Χριστιανούς και ρώτησε τίνος ήταν η φωνή, οπότε πήρε την απάντηση ότι ήταν του Ιησού, εκείνου που καταδίωκε. Ο Ιησούς είπε, στη συνέχεια, στον Σαούλ να σταματήσει τη δίωξη των Χριστιανών, να πάει στη Δαμασκό και να περιμένει προσευχόμενος. Μετά από τρεις μέρες, ο Κύριος υπέδειξε στον Ανανία να πάει στον Σαούλ, να τον γιατρέψει από την τύφλωση και κατόπιν να τον διδάξει για την αληθινή φύση του αναστάντος Χριστού.
Ουσιαστικά, ο Ανανίας εξήγησε στον Σαούλ τι του είχε συμβεί και του δίδαξε τη σοφία που απαιτείται για να κατανοήσει το ‘Γεγονός της Δαμασκού’. Ο Σαούλ άλλαξε το όνομά του σε “Παύλος” και στη συνέχεια έγινε ένας από τους σπουδαιότερους δασκάλους του Χριστιανισμού. Έτσι ο Παύλος ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που είδαν τον Κοσμικό Χριστό στο Γεγονός της Δαμασκού.
Πριν χρόνια συνάντησα ένα πρόσωπο και αμέσως κατάλαβα ότι είχε βιώσει το Γεγονός της Δαμασκού. Γρήγορα γίναμε φίλοι και τελικά παντρευτήκαμε. Από την αρχή, η Τύλα η σύζυγός μου, είχε σκοπό να γράψει σχετικά με το Γεγονός της Δαμασκού που είχε βιώσει πολλά χρόνια πριν. Εγώ είχα προσπαθήσει να γράψω, μερικά χρόνια νωρίτερα, για την Οντότητα της Σοφίας την οποία ο Ρούντολφ Στάινερ αποκαλεί Ανθρωποσοφία. Τελικά η συγκριτική θρησκειολογία έγινε για μένα έργο ζωής και το απόσταγμά του βρίσκεται σε στίχους και ποιήματά μου που υμνούν το θεϊκό θηλυκό.
Το έργο εκείνο ήταν ένα ξεκίνημα και όχι ιδιαίτερα ικανοποιητικό στην προσπάθειά μου να φανερώσω την Οντότητα της Σοφίας. Το έργο μου υπολειπόταν δραματικά συγκρινόμενο με τις εμπειρίες που είχαμε η Τύλα κι εγώ για τη Σοφία και τον Κοσμικό Χριστό.
Η Τύλα, για καλή μου τύχη, ήταν ήδη μια εκ βαθέων σπουδάστρια του Ρούντολφ Στάινερ και μπορούσαμε να συζητήσουμε το Γεγονός της Δαμασκού υπό το φως της Ανθρωποσοφίας, που είναι η πιο διαφωτιστική για τη σημασία του βιώματος αυτού. Η Τύλα επέμενε ότι έπρεπε να γράψουμε γι’ αυτά που επεσήμανε ο Ρούντολφ Στάινερ ως απαιτήσεις για την κατανόηση του Κοσμικού Χριστού και της Ανθρωποσοφίας (Σοφίας). Ο Στάινερ τόνισε ότι στην εποχή που ζούμε μας είναι απαραίτητη η Σοφία του Χριστού.
Αντιλήφθηκα ότι η Τύλα είχε δίκιο και ότι έπρεπε να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή και να διαθέσουμε όσο χρόνο χρειαζόταν για να περιγράψουμε τις προκαταρκτικές μελέτες περί Σοφίας, οι οποίες θα οδηγούσαν και άλλους ανθρώπους στη ζωντανή εμπειρία του Κοσμικού Χριστού. Ο Στάινερ αναφέρεται στο Γεγονός της Δαμασκού με διάφορους τρόπους, όπως: εμπειρία του Αιθερικού Χριστού, δεύτερη έλευση του Χριστού, εμφάνιση του Χριστού στο αιθερικό επίπεδο, κοκ. Αυτή είναι η Σοφία της Ανθρωποσοφίας, την οποία ο Ρούντολφ Στάινερ αποκαλεί Σοφία του Κοσμικού Χριστού.
Με την Τύλα αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το εγχείρημα και αρχίσαμε να γράφουμε μια τριλογία βιβλίων με τίτλο Το Ευαγγέλιο της Σοφίας. Όπως εξήγησε ο Ανανίας στον Σαούλ αυτό που είχε βιώσει, έτσι κι εμείς, στον τρίτο τόμο, περιγράφουμε τη συνάντηση με τον Αιθερικό Χριστό και παρουσιάζουμε τη συνοδή κοσμοθεωρία, που είναι απαραίτητη για την κατανόηση του Γεγονότος της Δαμασκού. Ο Ανανίας μετέδωσε στον Σαούλ τη σύνεση της Σοφίας, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει τον Κοσμικό Χριστό, όπως αυτός του εμφανίστηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό. Το Ευαγγέλιο της Σοφίας είναι παρόμοιο με τις οδηγίες που έδωσε ο Ανανίας στον Σαούλ. Ελπίζουμε ότι με την παρουσίαση της Σοφίας, της Σοφίας του Χριστού, θα βοηθήσουμε και άλλους που βίωσαν το Γεγονός της Δαμασκού να εντάξουν το βίωμά τους στην κοσμοθεωρία που έχει επίκεντρο τον Κοσμικό Χριστό.
Αφού τελειώσαμε Το Ευαγγέλιο της Σοφίας, στη συνέχεια γράψαμε άλλα δυο βιβλία με τίτλο Το Αιώνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα για τα Παιδιά της Σοφίας και Οι Αιώνιοι Αιθέρες για να εξηγήσουμε τη φύση των αιθερικών σφαιρών όπου ζει σήμερα ο Χριστός. Ο αιθερικός αυτός κόσμος αντανακλάται, επίσης, στο αιθερικό σώμα του ανθρώπου. Περιέχει τη σύνεση της Σοφίας και την διαρκώς ανανεούμενη, ζωντανή δύναμη της αγάπης που φέρνει ο Κοσμικός Χριστός στην ανθρωπότητα. Με το πρόγραμμα σπουδών των σχολείων Waldorf, ο Στάινερ είχε σκοπό να εκπαιδεύσει το αιθερικό σώμα παιδιών 7-14 ετών, δηλ. στα χρόνια της στοιχειώδους εκπαίδευσης (δημοτικό). Σύμφωνα με τον Στάινερ, όλος ο χρόνος –παρελθόν, παρόν και μέλλον- είναι χαραγμένος στο ανθρώπινο αιθερικό σώμα.
Όταν εκπαιδεύουμε σωστά το αιθερικό σώμα κατά τη διάρκεια της ευαίσθητης αυτής ηλικίας, το παιδί προσλαμβάνει τη σοφία χωρίς κόπο και οδηγείται σε αληθινή, ελεύθερη σκέψη, η οποία, φυσιολογικά, θα το έλξει προς τη Σοφία της Αγάπης του Χριστού.
Το αιθερικό σώμα του παιδιού τρέφεται μέσω ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που έχει πάνω του ‘αιώνιες’ επιρροές. Το αναπτυσσόμενο παιδί, μέσω της αναγνώρισης της πραγματικής φύσης του αιθερικού επιπέδου, στο οποίο ζει ο Χριστός, προσλαμβάνει σοφία ως τροφή για το αναπτυσσόμενο αιθερικό σώμα και το μετατρέπει σε αισθητήριο όργανο το οποίο μπορεί να αντιληφθεί τις πνευματικές οντότητες που βρίσκονται πίσω από το φυσικό κόσμο. Η κοσμοθεωρία των Παιδιών της Σοφίας είναι ζωντανή και γεμάτη σοφία, η οποία γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου.
Το Αιώνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα λειτουργεί ως γέφυρα προς το πνεύμα, φέρνοντας σε συγχρονισμό αυτά που διδάσκεται το παιδί με τους φυσικούς κύκλους ανάπτυξης του αιθερικού σώματος. Το Αιώνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα είναι μέσο καλλιέργειας και θρέψης των αιθερικών σωμάτων των Παιδιών της Σοφίας.
Τόσο η Τύλα όσο κι εγώ ήμασταν για πολλά χρόνια σπουδαστές του έργου του Ρούντολφ Στάινερ και είχαμε συμμετάσχει σε όλα τα επίπεδα της Ανθρωποσοφικής Κοινότητας, κάτι που συχνά μπορεί να είναι μονότονο και κουραστικό. Πολλοί τομείς της Ανθρωποσοφίας αναπτύχθηκαν σε κοινότητες γύρω από σχολεία Waldorf, βιοδυναμικά αγροκτήματα, Ανθρωποσοφικά νοσοκομεία, κλινικές, κοινότητες Camphill για παιδιά και μεγάλους με ειδικές ανάγκες και πολλές άλλες εξειδικευμένες κοινότητες. Είχαμε βαθιές σχέσεις με πολλές από αυτές τις κοινότητες και ομάδες. Και οι δυο μας είχαμε σπουδάσει τις παιδαγωγικές και ιατρικές οδηγίες και δουλέψαμε στην εφαρμογή των ιδεών του Στάινερ στο πλαίσιο διαφόρων πρωτοβουλιών.
Κάναμε μια επιλογή από όλα τα γραπτά μας και τα ανεβάσαμε στους ιστότοπούς μας. Τα γραπτά μας αυξάνονταν διαρκώς. Συνδεθήκαμε με πολλά εναλλακτικά δίκτυα ειδήσεων και γράψαμε επίκαιρα άρθρα για μια πληθώρα θεμάτων ειδωμένων υπό το πρίσμα του Γεγονότος της Δαμασκού.
Καθώς αυξανόταν ο όγκος της δουλειάς μας αρχίσαμε να ασχολούμαστε με σημαντικότερα θέματα, όπως: ο Αιθερικός Χριστός, η ενσάρκωση του Άριμαν, η φύση των δασκάλων και των άβαταρ, η φύση του κακού, τα τρία ανθρώπινα εγώ, η οντότητα Ανθρωποσοφία και πολλά άλλα. Γράψαμε ηλεκτρονικά βιβλία και εκτεταμένα άρθρα χρησιμοποιώντας τα λόγια του Στάινερ για να δώσουμε σύγχρονες διαστάσεις σε κρίσιμα θέματα. Το πιο σημαντικό θέμα της εποχής μας, όμως, είναι η συνάντηση με τον Αιθερικό Χριστό. Ο Στάινερ υπέδειξε ότι η έλευση του Χριστού στο αιθερικό επίπεδο είναι το δεύτερο πιο σημαντικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, μετά από το Μυστήριο του Γολγοθά, δηλ. τη γέννηση, τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Άν και ο Στάινερ έχει υποδείξει την καίριας σημασίας ανάγκη να μάθουμε για την Δεύτερη Έλευση του Χριστού, ελάχιστοι Ανθρωποσοφιστές έχουν ασχοληθεί με το θέμα και, επί πλέον, ένα παράξενο σύννεφο πλανάται από πάνω του. Αν κάποιος τολμούσε να κάνει έστω και νύξη ότι είχε βιωματική εμπειρία του Γεγονότος της Δαμασκού, δεν θα τύχαινε της καλύτερης αντιμετώπισης από τα μέλη της Ανθρωποσοφικής Κοινότητας. Ένα τέτοιο άτομο συχνά απομονώνονταν και εξοστρακίζονταν. Αφού ελάχιστοι Ανθρωποσοφιστές φαίνεται να το είχαν βιώσει, όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται, δεν ήταν και ο καλύτερος χώρος να συζητηθεί το θέμα.
Μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις μεταξύ των Ανθρωποσοφιστών ήταν ο Σεργκέι Προκόφιεφ, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ανθρωποσοφικής Κοινότητας στο Ντόρναχ της Ελβετίας, ο οποίος έγραψε πολλά σχετικά με το Γεγονός της Δαμασκού στο βιβλίο του Νοβάλις-Αιώνια Ατομικότητα. Παρ’ όλα αυτά, λίγοι μπόρεσαν να διαβάσουν και να κατανοήσουν τη σύνοψη από το έργο του Στάινερ που έκανε ο Προκόφιεφ σ’ αυτά τα διαυγή και φωτεινά κείμενα. Ο Προκόφιεφ δεν ισχυρίστηκε ότι είχε βιώσει ο ίδιος το Γεγονός της Δαμασκού, αλλά αποσαφήνισε το περιεχόμενο του βιώματος. Παρ’ όλα αυτά, κανένας Ανθρωποσοφιστής δεν συζητούσε το Γεγονός της Δαμασκού ούτε με την Τύλα ούτε μ’ εμένα.
Με τον καιρό, μάθαμε να μην αναφέρουμε το θέμα του Γεγονότος της Δαμασκού ή το θέμα της συνάντησης με την Οντότητα Ανθρωποσοφία η οποία βοηθά καθοδηγώντας τον υποψήφιο στη θέαση του Κοσμικού Χριστού στο αιθερικό πεδίο.
Αφού μελετήσαμε όλα όσα μπορέσαμε να βρούμε σχετικά με το Γεγονός της Δαμασκού, η Τύλα κι εγώ δουλέψαμε σκληρά για να προσφέρουμε μια άμεση και ζωντανή εμπειρία της Σοφίας (Ανθρωποσοφία) στους αναγνώστες μας. Μελετήσαμε τον Νοβάλις, για τον οποίο ο Στάινερ ανέφερε ότι, ενώ βρισκόταν ακόμη στον πνευματικό κόσμο, είχε βίωμα παρόμοιο με το Γεγονός της Δαμασκού. Μελετήσαμε καθετί που είπε ο Στάινερ σχετικά με την αντίληψη, τις ανθρώπινες αισθήσεις, την ανάπτυξη των αιθερικών αισθητήριων οργάνων, τον ίδιο τον αιθερικό κόσμο, το ανθρώπινο αιθερικό σώμα και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να ρίξει φως στο γεφύρωμα του χάσματος μεταξύ φυσικής και πνευματικής αντίληψης του Γεγονότος της Δαμασκού.
Τελικά, επιστρέψαμε στο πιό μυστηριώδες έργο του Στάινερ, που ονομάζεται Ανθρωποσοφία-Ένα Απόσπασμα, πάνω στο οποίο δούλευε σε όλη του τη ζωή κι όμως έλεγε ότι δεν το είχε τελειώσει ακόμη. Το βιβλίο αυτό εστιάζει σε θέματα αντίληψης, στις δώδεκα ανθρώπινες αισθήσεις και στις επτά διαδικασίες ζωής του σώματος. Ελάχιστοι ανθρωποσοφιστές έχουν αναφερθεί στο έργο αυτό, επειδή είναι εξαιρετικά σύνθετο και παρουσιάζεται με αποσπασματικό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για ένα από τα πλέον σημαντικά έργα του Στάινερ και τα μυστικά που αποκαλύπτει στο βιβλίο αυτό χτίζουν τη γέφυρα μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου μέσω της μελέτης της ανθρώπινης αντίληψης. Συνειδητοποιήσαμε ότι το βιβλίο περιείχε ακριβώς αυτό που ψάχναμε για να περιγράψουμε το Γεγονός της Δαμασκού όπως το βιώνουν οι άνθρωποι με τις αισθήσεις τους.
Η βιωματική εμπειρία του Γεγονότος της Δαμασκού ισοδυναμεί με άρση του πέπλου που καλύπτει τον μηχανισμό της ανθρώπινης συνειδητότητας σε σχέση με την αντίληψη. Άν μπορούσαμε να αντιληφθούμε με ακρίβεια τον κόσμο, θα βλέπαμε την ιεραρχία και θα γνωρίζαμε ότι το πνεύμα του Χριστού, του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδας, εισήλθε στον φυσικό κόσμο και τον λύτρωσε. Ο φυσικός κόσμος ζωντανεύει από τη θυσία του Χριστού, από το Μυστήριο του Γολγοθά, που ο Στάινερ ονόμασε Το Σημείο Καμπής Του Χρόνου.
Το αίμα του Χριστού εισήλθε στην υλική γη και σταμάτησε τον θάνατό της. Ο Χριστός έφερε νέα ζωή στη γη και τώρα κατοικεί στην αιθερική σφαίρα, η οποία δίνει ζωή στη φαινομενικά νεκρή ύλη. Το φυσικό σώμα του Χριστού πέθανε για να μπορέσει να ζήσει η γη. Το αίμα του εισήλθε στη γη ως αιθερική αναζωογόνηση της υλικής γης που πέθαινε. Η μάχη βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει. Ο Χριστός εξακολουθεί να σταυρώνεται, αυτή τη φορά στο αιθερικό επίπεδο, όπου η μάχη για τις ανθρώπινες ψυχές καλά κρατεί. Ο υλισμός ρίχνει βαριά τη σκιά του στη γεμάτη φως αιθερική σφαίρα.
Κάθε άνθρωπος που πέφτει θύμα της ψευδαίσθησης του υλισμού σκοτεινιάζει την αιθερική σφαίρα και, στη συνέχεια, το δικό του ατομικό αιθερικό σώμα ξανασταυρώνει το Χριστό.
Με την αναζωογόνηση της αντίληψής μας και την ενίσχυση της ηθικότητάς μας μπορούμε να αυξήσουμε την ικανότητά μας να ‘δούμε’ τα αόρατα πεδία του αστρικού και αιθερικού κόσμου. Το αστρικό πεδίο είναι γεμάτο από τις ανθρώπινες επιθυμίες, που είναι αόρατες και χρειάζονται πιο ανεπαίσθητα, ‘υπεραισθητικά’ όργανα για να γίνουν αντιληπτές. Ο όρος ‘αστρικός’ αναφέρεται στη σφαίρα των άστρων του ουρανού που περιβάλλουν τη γη – συχνά αποκαλείται Ζωδιακός ή δακτύλιος των ‘ζωικών επιθυμιών’.
Άμεσο καθήκον του υποψηφίου είναι να ‘δαμάσει’ τη ζωική φύση του φυσικού σώματός του, ώστε αυτές οι δυνάμεις να μετασχηματιστούν σε ανώτερα αισθητήρια όργανα ικανά να βλέπουν μέσα στις αόρατες σφαίρες. Με το να δαμάσει κάποιος το αστρικό του σώμα, κάνει το πρώτο βήμα σε κάθε μονοπάτι πνευματικής ανάπτυξης. Ο υποψήφιος πρέπει πρώτα να μάθει να ‘διαβάζει’ το αστρικό σώμα και μετά να αναπτύξει τον έλεγχο πάνω σε όλες τις επιθυμίες. Αυτό, στη συνέχεια, επηρεάζει το αιθερικό σώμα (σώμα των ‘συνηθειών’) και, εν τέλει, το ίδιο το φυσικό σώμα. Η ανώτερη εγώ-συνειδητότητα πρέπει να μάθει να ‘κυβερνά’ το αστρικό σώμα και να χρησιμοποιεί το ‘αστρικό φως’ που γίνεται αντιληπτό με τα πνευματικά αισθητήρια όργανα.
Όταν ο υποψήφιος έχει δαμάσει το αστρικό του σώμα ελέγχοντας τις επιθυμίες του, το επόμενο βήμα είναι να αποτυπώσει καλές συνήθειες στο αιθερικό σώμα που, στην ουσία, είναι το σώμα του χρόνου και του ρυθμού. Η μνήμη γράφεται πάνω στο αιθερικό σώμα του ανθρώπου μέσω συνηθειών, τελετουργιών και επαναλαμβανόμενων πράξεων. Ό,τι κάνει ένα άτομο σε καθημερινή βάση, δημιουργεί ρυθμικά δομικά στοιχεία στο αιθερικό σώμα. Το αιθερικό σώμα, όπως και το αστρικό, δεν είναι αντιληπτό στις πέντε αισθήσεις που δέχεται η σύγχρονη επιστήμη. Χρειάζεται εκπαίδευση για να μπορέσει κάποιος να ‘συλλάβει’ τους ρυθμικούς ήχους του αιθερικού σώματος.
Το ανθρώπινο αιθερικό σώμα μπορεί, εξάλλου, να συντονιστεί με τους ‘ήχους’ του αιθερικού σώματος της γης, του ηλιακού συστήματος και του σύμπαντος. Ανθρώπινοι, γήινοι και συμπαντικοί ρυθμοί διαπερνούν συνεχώς την ανθρώπινη υπόσταση. Οι αρμονίες των πλανητών που χορεύουν γύρω από τον ήλιο, που, επίσης, χορεύει στο διάστημα, δημιουργούν τέλειες αρμονίες που καθρεφτίζονται στις μορφές και τα σχήματα του ανθρώπινου όντος. Οι αιθερικοί ρυθμοί του σύμπαντος αντηχούν στην ανθρώπινη καρδιά.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το ανθρώπινο όν έχει φυσικό σώμα, που συνεχώς αναζωογονείται από ένα σώμα ζωής που ονομάζουμε αιθερικό. Κατανοούμε, επίσης, ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα προσωπικό σώμα επιθυμιών που τον γεμίζει με επιθυμίες. Το φυσικό, αιθερικό και αστρικό σώμα συνιστούν τα υλικότερα στοιχεία του ανθρώπινου όντος. Υπάρχει, ωστόσο, και η ψυχική σφαίρα, όπου και πάλι βρίσκουμε μια τριαδική διαίρεση των ψυχικών ικανοτήτων, που αποκαλούμε σκέπτεσθαι, αισθάνεσθαι και βούλεσθαι.
Όπως είναι δυνατόν να εκλεπτυνθούν το φυσικό, το αιθερικό και το αστρικό σώμα και να μετασχηματιστούν σε πιο ευαίσθητα αισθητήρια όργανα που μπορούν να βιώσουν αόρατες, υπεραισθητές σφαίρες οι οποίες διαπερνούν το φυσικό κόσμο, έτσι και το σκέπτεσθαι, αισθάνεσθαι και βούλεσθαι είναι δυνατόν να εκλεπτυνθούν και να μετασχηματιστούν σε ανώτερες ψυχικές ικανότητες που ονομάζονται οπτασιακή γνώση (σκέπτεσθαι), εμπνευσμένη γνώση (αισθάνεσθαι) και φωτισμένη γνώση (βούλεσθαι). Τόσο οι κατώτερες όσο και οι πιο εκλεπτυσμένες ψυχικές ικανότητες δεν είναι αντιληπτές στις πέντε αισθήσεις.
Ο έλεγχος των σκέψεων, των συναισθημάτων και της βούλησης είναι τα κύρια κλειδιά της πνευματικής αυτο-εξέλιξης. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να περιγραφούν τρία μέρη της εξωτερικής φύσης του ανθρώπινου όντος – το φυσικό, το αιθερικό και το αστρικό. Είναι, επίσης, δυνατόν να περιγραφούν τρία μέρη της εσωτερικής φύσης της ανθρώπινης ψυχής – το σκέπτεσθαι, το αισθάνεσθαι και το βούλεσθαι. Υπάρχει, όμως και ένα ανώτερο μέρος της ανθρώπινης οντότητας. Ακούσαμε για την σωματική και την ψυχική σφαίρα και τώρα θα ακούσουμε για τις ανώτερες σφαίρες των πνευματικών μερών της ανθρώπινης υπόστασης.
Η πνευματική υπόσταση του ανθρώπινου όντος, σύμφωνα με τον Ρούντολφ Στάινερ, αποτελείται από τρία μέρη που ονομάζονται Εαυτός-Πνεύμα, Πνεύμα-Ζωής και Άνθρωπος-Πνεύμα. Αυτά τα τρία μέρη είναι ελάχιστα ανεπτυγμένα στους περισσότερους ανθρώπους και θα αναπτυχθούν περισσότερο στο μέλλον. Όταν τα τρία εκλεπτυσμένα μέρη της ψυχής αναπτυχθούν σε συνεκτικό σύνολο, αρχίζουν να αναπτύσσουν τον Εαυτό-Πνεύμα. Ο Εαυτός-Πνεύμα είναι το τμήμα του ανθρώπινου όντος που έχει συνείδηση ότι είναι αθάνατο όν, που είχε και θα έχει επαναλαμβανόμενες ενσαρκώσεις. Μόνο τα αιώνια τμήματα της ανθρώπινης ψυχής έχουν τη δυνατότητα να ‘εξυψωθούν’ στην πνευματική σφαίρα και να αναπτύξουν τον προσωπικό Εαυτό-Πνεύμα. Ο Εαυτός-Πνεύμα μπορεί να αποκληθεί και ‘ανώτερος εαυτός’ του ανθρώπινου όντος.
Αυτό που έχει τη δυνατότητα κατανόησης των αιώνιων ιδιοτήτων του πνεύματος, οι οποίες βρίσκονται στη ζωή, και να τις μεταφέρει ως θησαυρούς στον Εαυτό-Πνεύμα είναι η Εγώ-συνειδητότητα του ατόμου.
Πολλά πνευματικά μονοπάτια περιγράφουν με σαφήνεια την απαραίτητη αυτο-εξέλιξη για την απόκτηση των παραπάνω θησαυρών και τη γέννηση του ανώτερου εαυτού. Αυτό συμβαίνει πάντοτε με την ενσωμάτωση υψηλών ιδανικών και αγάπης και την εκτέλεση ηθικών πράξεων με τις οποίες ισχυροποιείται ο ανώτερος εαυτός, ο Εαυτός-Πνεύμα, και συνειδητοποιεί τις αόρατες σφαίρες του πνεύματος.
Κάτι που είναι ελάχιστα κατανοητό σχετικά με την τρισυπόστατη φύση του ανθρώπινου όντος είναι ότι υπάρχουν τρία διακριτά Εγώ (Εγώ-συνειδήσεις) στην πνευματική του υπόσταση. Ο Στάινερ αναφέρεται λίγες φορές στα τρία Εγώ και ο Σεργκέι Προκόφιεφ κάνει πολύ καλή δουλειά όταν περιλαμβάνει τις σχετικές πληροφορίες στο βιβλίο του Το Μονοπάτι Μύησης του Ρούντολφ Στάινερ και το Μυστήριο του Εγώ. Οι περισσότεροι σπουδαστές του Στάινερ μόλις τώρα αρχίζουν να εργάζονται στο πρώτο εγώ, το ανώτερο εγώ που βρίσκεται στον Εαυτό-Πνεύμα. Αυτό το ανώτερο εγώ είναι η Εγώ-συνειδητότητα του ατόμου που επανενσωματώνεται. Μόνο το χωρίς αισθήσεις σκέπτεσθαι που δεν περιορίζεται από υλική αντίληψη μπορεί να εισέλθει στη σφαίρα αυτή.
Το δεύτερο Εγώ του ατόμου είναι, επίσης, πολύ γνωστό σε ορισμένα πνευματικά μονοπάτια. Ο Στάινερ αποκαλεί το δεύτερο μέρος της πνευματικής φύσης του ανθρώπινου όντος, Πνεύμα-Ζωής. Το Πνεύμα-Ζωής είναι, κατ’ ουσίαν, το αιθερικό σώμα του Κοσμικού Χριστού που μεταμορφώνει το ατομικό ανώτερο Εγώ του Εαυτού-Πνεύματος σε άνευ-Εγώ αντίγραφο του ζώντος Εγώ του Κοσμικού Χριστού. Ο Στάινερ αποκαλεί αυτό το Εγώ, το Χριστοποιημένο-Ομαδικό-Εγώ της ανθρωπότητας. Αυτό το Χριστοποιημένο-Ομαδικό-Εγώ είναι η προσωπική ανώτερη φύση του Ιησού Χριστού, του ηγέτη της ιεραρχίας που ονομάζεται Ελοχίμ, δηλαδή, των Πνευμάτων της Μορφής.
Μπορούμε να φανταστούμε τον Εαυτό-Πνεύμα ως το υψηλότερο εγώ του ανθρώπινου όντος, που χρησιμοποιεί τον Ιησού Χριστό ως πρότυπο για να δημιουργήσει ένα ανώτερο εγώ, το οποίο υπερνικά τον θάνατο και ανασταίνεται μετά θάνατον μέσα στην αιώνια φύση του ανώτερου εγώ.
Στο επόμενο βήμα ο υποψήφιος πρέπει να παραδόσει το προσωπικό του ανώτερο εγώ και να συνενωθεί με την Χριστοποιημένη-Ομαδική-Ψυχή της ανθρωπότητας. Αυτό το βήμα είναι τρομακτικό επειδή το άτομο έχει την εντύπωση ότι θα εξαλειφθεί ο προσωπικός ανώτερος εαυτός του. Μόνο σιδερένια πίστη στον Κοσμικό Χριστό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, που αποκαλείται Υιός του Θεού, μπορεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ατομικού ανώτερου εαυτού και του Κοσμικού Χριστού. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος πριν μπορέσει να κάνει αυτό το βήμα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Χρειάζεται πολλή εξέλιξη για να αναπτυχθεί πλήρως ο Εαυτός Πνεύμα, κι ακόμη περισσότερη για να αναπτυχθεί το Πνεύμα-Ζωής.
Το τρίτο Εγώ είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό μέσω του γήινου σκέπτεσθαι. Ο Στάινερ σπάνια αναφέρεται σ’ αυτό το ανώτερο εγώ του Κοσμικού Χριστού που μας ενώνει με το σύνολο του ζωδιακού, με το Σύμπαν. Ο Στάινερ ονόμασε αυτό το τρίτο κομμάτι της πνευματικής υπόστασης του ανθρώπινου όντος Άνθρωπος-Πνεύμα ή Πνεύμα Ανθρώπινο ή (το Ανατολικό όνομα) Άτμαν. Η τρισυπόστατη φύση του ανθρώπινου όντος δεν θα ήταν πλήρης χωρίς την κατανόηση ότι ο Άνθρωπος-Πνεύμα υπάρχει και θα μπορέσει να καλλιεργηθεί στο απώτερο μέλλον.
Ο Στάινερ επισημαίνει ότι όταν το Πνεύμα-Ζωής ‘παραδίδεται’ στον Άνθρωπο-Πνεύμα, διανύεται άλλο ένα χάσμα, πολύ πιο τρομακτικό από ότι έχει προηγηθεί. Η πλήρης παράδοση με πίστη στις ανώτερες οντότητες των ιεραρχιών που δημιούργησαν το Σύμπαν ισοδυναμεί με πλήρη εξάλειψη όλων των δεσμών με τον υλικό κόσμο. Το σύνηθες περιβάλλον του όντος διαλύεται και ο Άνθρωπος-Πνεύμα αντιλαμβάνεται την ολότητα του διαστήματος που περιέχει αυτό που ο Στάινερ ονομάζει Ζωδιακό, δηλαδή όλο το έναστρο σύμπαν.
Οι άνθρωποι δεν είναι πλέον άνθρωποι όταν έχουν ενσωματώσει πλήρως τον Εαυτό-Πνεύμα, το Πνεύμα Ζωής και τον Άνθρωπο-Πνεύμα. Οι άνθρωποι ανέρχονται μέσω των τάξεων των ιεραρχιών, καθώς ενσωματώνεται πλήρως κάθε ένα από αυτά τα στάδια κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης πνευματικής εξέλιξης.
Περιγράψαμε τα χαρακτηριστικά της εννεαπλής σύστασης του ανθρώπου για να δείξουμε ότι μέσα στο ανθρώπινο όν βρίσκουμε τριάδες που συνεργάζονται, σαν αυτή που βλέπουμε στο ύψιστο παράδειγμα του Θείου-της Αγίας Τριάδας. Η ταυτόχρονη αρμονική συνεργασία τριών σφαιρών φαίνεται ότι αποτελεί κλειδί για την κατανόηση του ανθρώπινου όντος και του σύμπαντος. Αυτή η τριάδα δυνάμεων βρίσκεται και στη φύση της αντίληψης.
Στο βιβλίο του Ρούντολφ Στάινερ Ανθρωποσοφία-Ένα Απόσπασμα βρίσκουμε μιά περιγραφή της αντίληψης ως τρίπτυχης διαδικασίας που γεφυρώνει τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής με τον εξωτερικό κόσμο των αισθήσεων. Σε κανένα άλλο έργο του Στάινερ δεν περιγράφεται η διαδικασία της αντίληψης κατ’ αυτόν τον τρόπο και προϋποτίθεται η βασική κατανόηση των πολλαπλών τρίπτυχων όψεων της σύστασης του ανθρώπινου όντος για να γίνουν κατανοητές αυτές οι έννοιες. Χωρίς τη γνώση των τριών Εγώ της πνευματικής φύσης του ανθρώπου, του Εαυτού-Πνεύμα, του Πνεύματος Ζωής και του Ανθρώπου-Πνεύμα, είναι δυσκολότατο να γίνει κατανοητή η τρίπτυχη φύση της αντίληψης.
Στο βιβλίο Ανθρωποσοφία-Ένα Απόσπασμα, ο Στάινερ επισημαίνει ότι στη διαδικασία της αντίληψης εμπλέκονται τρείς ‘οργανισμοί’. Τον πρώτο τον αποκαλεί οργανισμό των εννοιών και είναι, βασικά, όλες οι μνήμες και οι νοητικές εικόνες ιδεών που έχουν σχηματισθεί από το άτομο για να περιγράψουν τη θέση του στον κόσμο. Αυτός ο οργανισμός των εννοιών μπορεί να αποκληθεί και προσωπική κοσμοθεωρία ή κοσμολογία. Όταν ένα άτομο αντιλαμβάνεται κάτι στον εξωτερικό κόσμο, ο οργανισμός των εννοιών φέρνει στην επιφάνεια τις σχετικές με την αίσθηση ιδέες, μνήμες και νοητικές εικόνες, ώστε να συσχετισθούν με τις προσωπικές εμπειρίες του ατόμου. Όσο ευρύτερος ο οργανισμός των εννοιών, ή η κοσμοθεωρία ενός ατόμου, τόσα περισσότερα αντιλαμβάνεται το άτομο αυτό όταν κοιτάζει τον εξωτερικό κόσμο.
Ο δεύτερος οργανισμός που εμπλέκεται στην αντίληψη ονομάζεται οργανισμός του Εγώ το οποίο χρησιμοποιεί το σκέπτεσθαι για να αντιληφθεί τόσο την αίσθηση του εξωτερικού κόσμου όσο και την αίσθηση του εσωτερικού κόσμου, όπως στην αντίληψη των σκέψεων. Αυτός ο οργανισμός του Εγώ είναι το όχημα του σκέπτεσθαι. Η σκέψη καθ’ εαυτή είναι μια σφαίρα νομοτέλειας που βρίσκεται τόσο στον εξωτερικό κόσμο όσο και στους κανόνες του σκέπτεσθαι που βρίσκονται εντός του ανθρώπου. Όταν ένα ανθρώπινο όν σκέπτεται, η διαδικασία της σκέψης σταματά την αντίληψη και το σκεπτόμενο άτομο γίνεται άδειο δοχείο μέσω του οποίου ρέουν οι σκέψεις.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ατομικές τους σκέψεις είναι προσωπικές και ότι δημιουργούν οι ίδιοι τους σκέψεις. Αυτό αληθεύει για τις κατώτερες σκέψεις, αλλά το σκέπτεσθαι βάσει κανόνων είναι κάτι διαφορετικό. Σκέψεις με βάση κανόνες βρίσκονται εν ενεργεία στη φύση αλλά και στο άτομο που χρησιμοποιεί αυτές τις ίδιες σκέψεις βάσει κανόνων για να κατανοήσει τον εξωτερικό κόσμο. Οι σκέψεις αποτελούν γέφυρα μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Η διεργασία του σκέπτεσθαι μέσα στο ανθρώπινο όν καθοδηγείται από τις ίδιες οντότητες που χρησιμοποιούν σκέψεις για να εκδηλώσουν τον εξωτερικό κόσμο. Ο φορέας της σκέψης γεφυρώνει τις εσωτερικές έννοιες του ατόμου με τα ερεθίσματα που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο.
Ο οργανισμός του Εγώ χρησιμοποιεί την Εγώ-συνειδητότητα για να συσχετίσει τα εξωτερικά ερεθίσματα με τον εσωτερικό οργανισμό των εννοιών. Ο Στάινερ ονομάζει τον εξωτερικό κόσμο των ερεθισμάτων, οργανισμό της δόνησης, επειδή όλες οι αντιλήψεις των αισθήσεων κατασταλάζουν σε δονήσεις ή ήχους. Κάθε αντίληψη μέσω των αισθήσεων φέρνει τον οργανισμό της δόνησης μέσα στον οργανισμό των εννοιών μέσω του οργανισμού του Εγώ. Οι σκέψεις που συνιστούν το ερέθισμα, ο οργανισμός της δόνησης, γίνεται επίσης, η γέφυρα για τη μεταφορά αυτών των σκέψεων στον οργανισμό των εννοιών. Μέσω της ζωντανής διαδικασίας της σκέψης που χρησιμοποιείται από τον οργανισμό του Εγώ, το ερέθισμα μπορεί να ενωθεί με την έννοια. Όταν συμβεί αυτό, τα όρια του οργανισμού των εννοιών, η κοσμοθεωρία του ίδιου του ατόμου, είναι αυτή πλέον που περιορίζει την αποκάλυψη του περιεχομένου του ερεθίσματος.
Όσο πιο ανεπτυγμένη είναι η κοσμοθεωρία του ατόμου, τόσο πιο άμεσα μπορεί το άτομο να αντιλαμβάνεται τις πνευματικές οντότητες που εργάζονται στα ερεθίσματα. Αυτή η σύνδεση του ερεθίσματος με την έννοια αποτελεί το επίκεντρο ενός από τα βασικά έργα του Στάινερ με τίτλο Η Φιλοσοφία της Πνευματικής Δραστηριότητας. Ωστόσο, στο βιβλίο αυτό, εκείνο που αναδύεται στo σκέπτεσθαι και κάνει τη σύνδεση με τον πνευματικό κόσμο είναι η διαίσθηση (αγάπη).
Τώρα έχουμε τη βάση για να κατανοήσουμε πώς η εμπειρία των τριών διαφορετικών Εγώ εκδηλώνεται στην αντίληψη. Το πρώτο εγώ βρίσκεται εύκολα σε ό,τι βιώνει το άτομο ως προσωπικές μνήμες στον οργανισμό των εννοιών, στην κοσμοθεωρία του (κοσμολογία). Οι περισσότεροι άνθρωποι ταυτίζονται έντονα με αυτό το εγώ.
Το δεύτερο εγώ βρίσκεται στην εγώ-συνειδητότητα, που χρησιμοποιεί το σκέπτεσθαι ως όχημα ώστε η συνειδητότητα να ‘βγει στον εξωτερικό κόσμο’ και να συνδέσει τα ερεθίσματα με τις έννοιες του εσωτερικού κόσμου, με τον οργανισμό των εννοιών. Άν και η συνείδηση περιορίζεται όταν σκεπτόμαστε, το άτομο δεν αντιλαμβάνεται συνήθως αυτή τη διαδικασία ούτε και εξετάζει συνειδητά τη διαδικασία του σκέπτεσθαι, αυτό που ονομάζεται ‘σκέπτομαι περί του σκέπτεσθαι’. Όταν, όμως, εξελιχθεί η νοητική εξάσκηση, τότε αποκαλύπτεται ότι το σκέπτεσθαι αποτελεί ανεξάρτητη διαδικασία, που διαφέρει από το σύνολο των σκέψεων και των μνημών του ατόμου. Τότε το σκέπτεσθαι αναγνωρίζεται ως οργανισμός, ως ζωντανή οντότητα που υπερβαίνει τις ατομικές σκέψεις. Ο οργανισμός των εννοιών αποκαλύπτεται ως οργανισμός, ως μία οντότητα που μεγαλώνει και αναπτύσσεται πολύ ξεχωριστά από τις νοητικές εντυπώσεις (νοητικές εικόνες) που περιέχονται στο παρελθόν ως μνήμες.
Αυτό που γίνεται δυσκολότερα κατανοητό είναι ότι ο οργανισμός των δονήσεων, ο εξωτερικός κόσμος των ερεθισμάτων, γίνεται νοητικές εικόνες και μνήμες μέσω της διαδικασίας του σκέπτεσθαι. Ο οργανισμός των δονήσεων είναι αυτή ακριβώς η οντότητα που μπορεί να αποκαλυφθεί στην αντίληψη όταν η διαυγής σκέψη έχει αναπτυγμένη κοσμοθεωρία που μπορεί με ακρίβεια να συσχετίσει ερεθίσματα με έννοιες. Εάν η κοσμοθεωρία του ατόμου (έννοιες) συμπεριλαμβάνει και ενσωματώνει πνευματική σχέση με την ιεραρχία των πνευματικών οντοτήτων, τότε τα ερεθίσματα γίνονται κατανοητά ως οντότητες που προσπαθούν να αναπτυχθούν και να ενισχύσουν την προσωπική κοσμοθεωρία του ατόμου.
Μέσω της οντότητας του σκέπτεσθαι ως οχήματος για την Εγώ-συνειδητότητα, η πνευματική αποκάλυψη των ερεθισμάτων καταλήγει στον οργανισμό των εννοιών (κοσμοθεωρία). Όσα περισσότερα αποκαλύπτει η αντίληψη, τόσο διευρύνεται ο οργανισμός των εννοιών. Ερεθίσματα βάσει κανόνων χτίζουν κοσμοθεωρία βάσει κανόνων στο άτομο. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται η κοσμοθεωρία ή ο οργανισμός των εννοιών, τόσο περισσότερα αποκαλύπτει η αντίληψη, η ο οργανισμός των δονήσεων. Ο οργανισμός του Εγώ πρέπει απλά να αφεθεί και να δημιουργήσει τη γέφυρα από τον εσωτερικό στον εξωτερικό κόσμο δια της θυσίας.
Η Εγώ-συνειδητότητα του παρατηρητή θα πρέπει να παραμερίσει ως δημιουργός και απλώς να γίνει μάρτυρας της αντίληψης, χωρίς περιορισμούς. Όταν αυτό επιτευχθεί, αποκαλύπτεται στο άτομο η αληθινή πνευματική φύση της αντίληψης ως έργο των θεϊκών πνευμάτων που ζουν εντός της ύλης.
Όταν η γέφυρα έχει οικοδομηθεί με ανιδιοτέλεια, ο οργανισμός του Εγώ επιτρέπει να τον διαπεράσουν οντότητες που δραστηριοποιούνται στη νομοτέλεια του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Το εσωτερικό και το εξωτερικό μπορούν να ενωθούν και τότε ενώνονται το ερέθισμα με την έννοια. Η εύρεση του αληθινού Εγώ κατά τη διαδικασία αυτή της ευθυγράμμισης και ολοκλήρωσης είναι σύνθετη επειδή παρατηρούμε ένα Εγώ στον οργανισμό των εννοιών που περιέχει τις προσωπικές μας μνήμες, και ένα άλλο Εγώ στον οργανισμό του Εγώ που είναι όχημα της Εγώ-συνειδητότητας, το οποίο προσλαμβάνει θέση παρατηρητή που παρατηρεί τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό κόσμο.
Το τρίτο Εγώ προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο μέσω της αντίληψης. Αυτή η έννοια συλλαμβάνεται δύσκολα και ο Στάινερ αναφέρεται σ’ αυτό το επόμενο στάδιο επίγνωσης λίγες μόνο φορές και με ελάχιστους χαρακτηρισμούς. Περιγράφει την επίπτωση του βιώματος του ανθρώπου κατά την αντίληψη, όπου αυτό που αποκαλεί ‘υποθετική οντότητα’ ή το ‘εγγενές του Εγώ’ αντιλαμβάνεται το ίδιο το Εγώ. Ο Στάινερ το περιγράφει στο βιβλίο Ανθρωποσοφία-ένα Απόσπασμα:
“Έτσι, όταν το Εγώ αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, αυτό συμβαίνει ως αποτέλεσμα της δραστηριότητάς (της υποθετικής οντότητας) του, που έχει το ίδιο περιεχόμενο με το βίωμα του εαυτού του και υπάρχει μία μόνο διαφορά: η δραστηριότητα δείχνει το εγγενές της εκ των έξω, ενώ το Εγώ μπορεί να βιώσει το εγγενές του μόνον εντός του”
Η τρίτη Εγώ-συνειδητότητα έρχεται προς τον οργανισμό του Εγώ από τον εξωτερικό κόσμο ως ‘υποθετική οντότητα’ ή ‘εγγενές του Εγώ’. Ο Στάινερ αναφέρει σε αρκετές διαλέξεις ότι το ανθρώπινο Εγώ έρχεται να συναντήσει τον εαυτό του από τον εξωτερικό κόσμο. Αυτό, λοιπόν, εξηγεί γιατί η αντίληψη είναι κλειδί για την αυτο-εξέλιξη. Το τρίτο Εγώ προέρχεται από κάποιου τύπου οντότητα εκ των έξω και αυτή η οντότητα είναι το τρίτο Εγώ του ανθρώπινου πνεύματος, ο Άνθρωπος-Πνεύμα. Μπορούμε, τώρα, να καταλάβουμε ότι ο οργανισμός των εννοιών δημιουργεί το πρώτο Εγώ που έρχεται, τελικά, να ζήσει στον Εαυτό-Πνεύμα, τον ανώτερο εαυτό, την ανώτερη Εγώ-συνειδητότητα, που είναι ατομική.
Ο οργανισμός του Εγώ δημιουργεί το δεύτερο Εγώ, που μπορεί να μετασχηματισθεί μέσω του Πνεύματος Ζωής στο Εγώ του Κοσμικού Χριστού, το Χριστοποιημένο Εγώ, που βοηθά στη δημιουργία της Χριστοποιημένης-Ομαδικής-Ψυχής της Ανθρωπότητας. Ο οργανισμός της δόνησης δημιουργεί το τρίτο Εγώ, που μπορεί να μετασχηματισθεί σε Άνθρωπο-Πνεύμα. Ο οργανισμός της δόνησης στον εξωτερικό κόσμο φέρνει το Χριστοποιημένο Πνεύμα στη σφαίρα του Ζωδιακού, δηλαδή, στη συμπαντική σφαίρα των έναστρων ουρανών.
Ο οργανισμός των εννοιών σχετίζεται με την Εγώ-συνειδητότητα, που ζει στο παρελθόν. Ο οργανισμός του Εγώ συσχετίζει την Εγώ-συνείδηση με τη ζωή στο παρόν. Ο οργανισμός της δόνησης σχετίζει την Εγώ-συνειδητότητα με τη ζωή που εισρέει στο ανθρώπινο όν από το μέλλον. Το τρισυπόστατο ανθρώπινο πνεύμα υπερβαίνει τον χωρόχρονο και ζει στη συνειδητότητα που δεν έχει όρια.
Όταν το παρελθόν (έννοιες) συναντά το μέλλον (ερεθίσματα) στην παρούσα στιγμή (ζωντανή σκέψη), τότε γίνεται διάφανη στην αντίληψη η αληθινή φύση των αιώνιων εκδηλώσεων των ιεραρχιών.
Η κοσμοθεωρία του ατόμου πρέπει πρώτα να γίνει επαρκής ώστε να χωρέσει την Κοσμική Σοφία που βρίσκεται πίσω από την ύλη που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις. Η ύλη είναι πνεύμα που έχει επιβραδυνθεί. Η γνήσια αντίληψη δίνει ζωή στην ύλη ώστε να γίνει πάλι πνεύμα. Οι αφυπνισμένες όψεις των τριών Εγώ έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν την αντίληψη στην αποκάλυψη του πνεύματος που βρίσκεται πίσω από την ύλη. Αυτό είναι, στην πραγματικότητα, το Γεγονός της Δαμασκού.
Όταν ο Σαούλ είδε το Χριστό στο αιθερικό πεδίο, στη δόξα Του, το αστρικό φως του Πρόδρομου τον έριξε στο χώμα και τον τύφλωσε. Αυτός είναι ο συντομότερος τρόπος για να σταματήσει η υλική, υλιστική αντίληψη και να γίνει αντιληπτή η πραγματική φύση του πνεύματος. Συχνά, η τύφλωση απέναντι στη γοητεία του εξωτερικού κόσμου της αισθητηριακής αντίληψης αποτελεί προαπαιτούμενο της πνευματικής εξέλιξης. Μια φωνή μίλησε στον Σαούλ, αν και κανείς άλλος δεν την άκουσε. Κατόπιν ο Ανανίας γιάτρεψε την τύφλωση του Σαούλ και του δίδαξε τη σοφία του Κοσμικού Χριστού. Το Γεγονός της Δαμασκού τού έδωσε τη δυνατότητα να δεί, δια μέσου του εκτυφλωτικού αστρικού φωτός, το αιθερικό πεδίο, όπου ζει ο Κοσμικός Χριστός.
Ο Χριστός εμφανίστηκε σε αστρικό όραμα και μίλησε στον Σαούλ από το αιθερικό πεδίο. Ο ίδιος ο Χριστός προσκάλεσε τον Σαούλ στο Γεγονός της Δαμασκού. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας προσκαλούνται με παρόμοιο τρόπο, αν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους συνέβη, ώσπου να σταλεί κάποιος ‘μεταφραστής’, σαν τον Ανανία, και να τους διδάξει τα σχετικά με αυτό που είδαν.
Το Γεγονός της Δαμασκού είναι κάτι που κατά κανόνα συμβαίνει σε όσους πραγματικά βλέπουν μέσα στο αιθερικό δια μέσου του αστρικού φωτός. Είναι μια αποκάλυψη σαν την αποκάλυψη του Ιωάννη. Κάθε υποψήφιος που ακολουθεί το μονοπάτι της μύησης χρειάζεται να πλοηγηθεί στο αστρικό πεδίο και να βρει το δρόμο του στη ζώσα σφαίρα της Οπτασίας (ανώτερο σκέπτεσθαι) πριν βρει τον ανώτερο εαυτό του. Η Σοφία βοηθά την ψυχή να βρει το πρώτο Εγώ, τον Εαυτό-Πνεύμα, παρέχοντας την απαιτούμενη Σοφία για την κατανόηση του Κοσμικού Χριστού. Ο Χριστός οδηγεί το δεύτερο Εγώ, το Πνεύμα Ζωής, ώστε να ενοποιηθεί με τα άλλα Χριστοποιημένα Πνεύματα.
Χρειάζονται οι συνδυασμένες προσπάθειες των δύο Τριάδων, της Αρσενικής (Πατέρας-Υιός-Άγιο Πνεύμα) και της Θηλυκής (Μητέρα-Θυγατέρα-Αγία Σοφία), για να γεννηθεί το τρίτο Εγώ, ο Άνθρωπος-Πνεύμα, που ανοίγει την πρόσβαση του Χριστοποιημένου Εγώ στο Ζωδιακό των συμπαντικών οντοτήτων.
Όταν έχουν πλέον τελειοποιηθεί και τα τρία Εγώ, το άτομο γίνεται θεϊκό όν αφού έχει ανέλθει μέσω των ιεραρχιών των Αγγέλων, Αρχαγγέλων και Αρχών (πνευμάτων του χρόνου). Ο χώρος και ο χρόνος έχουν ξεχαστεί προ πολλού – σ΄εκείνο το στάδιο της εξέλιξης υπάρχει μόνο πανταχού παρούσα διάχυτη συμπαντική συνειδητότητα. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της ανθρώπινης πνευματικής εξέλιξης.
Όταν ένα άτομο βιώσει το Γεγονός της Δαμασκού πριν αναπτύξει την κοσμοθεωρία της σοφίας, μπορεί να έχει εμπειρία ίδια με εκείνη του Σαούλ. Μπορεί να μη καταλάβει τι συνέβη και να χρειαστεί, κατόπιν, δάσκαλο για να του μεταφράσει το βίωμα και να το εκπαιδεύσει στο μονοπάτι της σοφίας, στη Σοφία.
Όταν η Σοφία του Χριστού κατανοηθεί και ενσωματωθεί, το Γεγονός της Δαμασκού γίνεται κατανοητό ως ακριβής εμπειρία της αντίληψης που αποκαλύπτει τον πνευματικό κόσμο που βρίσκεται πίσω από τον υλικό. Όταν αντιληφθούμε τον εξωτερικό κόσμο με τα μάτια του πνεύματος, θα κινηθούμε μέσω του αστρικού φωτός και θα δούμε τον Κοσμικό Χριστό ζώντα και ενεργό στο αιθερικό πεδίο. Τότε κάθε θέαση προσθέτει στην αποκάλυψη ότι το Άγιο Πνεύμα μπορεί να αποκαλύψει τα έργα του Κοσμικού Χριστού στη ζώσα ουσία της γης και ότι, η Σοφία ως Μητέρα του Κόσμου, εργάζεται μαζί με το Χριστό για τη λύτρωση της ύλης στο σύνολό της. Η Σοφία (Μητέρα) και ο Χριστός (Υιός) φέρνουν τον Εαυτό-Πνεύμα και το Πνεύμα-Ζωής στη σφαίρα του Ανθρώπου-Πνεύματος όπου τα τρία Εγώ ενώνονται για να συναντήσουν τον Πατέρα της Ύπαρξης.
Από αυτό το σημείο ξεκίνησε το ανθρώπινο Εγώ και κάποια μέρα εκεί πρέπει να επιστρέψει για να κερδίσει την πνευματική του κληρονομιά. Τότε η ανθρώπινη τριάδα των Εγώ ενώνεται με τη θεϊκή τριάδα, όπως ένα παιδί με τους γονείς του.
Σχετικές ιστοσελίδες μας:
Posted by 
Our Spirit 